Jednym z bohaterów powieści, jest Hallbjørn Olsen - były wojskowy, który zmaga się z demonami z przeszłości, a także samotny ojciec zbuntowanej nastolatki, którego żona zmarła w niewyjaśnionych okolicznościach. Hall, jest dość specyficznym bohaterem i wywołuje w czytelniku skrajne emocje. Raz darzy się go sympatią, a zaraz ma się ochotę nim potrząsnąć, a przynajmniej tak było w moim przypadku. Nie wylewa za kołnierz, przez co zdarza mu się wpadać w kłopoty. Ku swojemu zdziwieniu, wzbudza zaufanie duńskiej śledczej - Katrine Ellegaard, która jest młodą i nad wyraz inteligentną kobietą. Przybyła ona do Vestmanny w konkretnym celu i nie wyjedzie, dopóki nie pozna prawdy. Hallbjørn zostaje jej lokalną "wtyczką" i razem próbują ustalić co stało się tej felernej nocy. Czy uda im się dojść do prawdy?

"Enklawa" to debiut Løgmansbø, który w rzeczywistości okazał się być dobrze nam znanym Remigiuszem Mrozem. Jednak na chwilę zapomnijmy, że to autor duetu prawniczego pod pseudonimem. Zamierzam oceniać tę książkę, jako napisaną faktycznie przez kogoś innego. Czy to dobry debiut? Cóż, po przeczytaniu miałam dość mieszane uczucia. Spodziewałam się trochę więcej akcji, niestety tej nie ma tutaj zbyt wiele. Wszystko odbywa się spokojnie, każdy trop jest dokładnie sprawdzany, bez pośpiechu. Trochę tak, jak życie na owej wyspie. Nie znajdziemy tutaj również krwawych scen, ani brutalnych opisów. Za to możemy wniknąć w małą społeczność, gdzie każdy każdego zna i wszyscy traktują się jak jedną wielką rodzinę. Kto więc stoi za zniknięciem nastolatki? Czy to możliwe, że któryś z mieszkańców archipelagu ma z tym coś wspólnego? W trakcie dochodzenia, okazuje się, że każdy ma coś do ukrycia.

Intryga została dobrze skonstruowana. Są momenty, w których nie mamy zielonego pojęcia kto jest winny, a za moment podejrzewamy dosłownie każdego. A jeśli już wytypujemy konkretną osobę, autor robi nam psikusa i rozwiązanie zagadki wcale nie wydaję się być tak proste, jak myśleliśmy. A może właśnie wręcz odwrotnie? Tego dowiecie się, jeśli sięgniecie po tę książkę i sami będziecie mogli to ocenić. Ja nadal mam mały mętlik w głowie po zakończeniu i szczerze mówiąc, jestem nim trochę rozczarowana. Spodziewałam się jednak czegoś innego. Ale nie będę się w to zagłębiać, gdyż nie chcę nikomu psuć zabawy spoilerami.

Niewątpliwym plusem książki, są opisy krajobrazów oraz pogody, przez co wyobraźnia przenosi nas w te malownicze rejony, a my możemy poczuć klimat tego miejsca. Domki, których dachy pokryte są trawą, liczne jeziora, klify, pastwiska, mała, zamknięta społeczność - czy można wyobrazić sobie lepszą scenerię do popełnienia przestępstwa? Odpowiedź brzmi: pewnie tak. Ale w tym wydaniu jest ono dużo lepsze, niż przestępstwo w dużym mieście.

Mimo, że trochę długo, jak na mnie, czytałam tę książkę, to na pewno sięgnę po kolejne tomy, gdyż jestem ciekawa co jeszcze może zdarzyć się w tak spokojnym, z pozoru, miejscu.

Moja ocena to: 6/10.