Autor: J. P. Monninger

Wydawnictwo: Czarna Owca

Data premiery: 2 sierpnia 2017

Ilość stron: 316

Heather jest zawsze doskonale zorganizowana. Ma zaplanowane całe życie od A do Z. Właśnie skończyła studia i czeka ją kariera w pracy swoich marzeń. Jednak zanim ją zacznie, wraz z dwiema najlepszymi przyjaciółkami - Amy i Constance - wybiera się w podróż po Europie. Jednak nie wszystko można zaplanować. W drodze do Amsterdamu, Heather poznaje tajemniczego, przystojnego Jacka z Vermontu, który również zwiedza Europę. Podąża on za zapiskami z dziennika swojego dziadka, który opisał w nim miejsca, które odwiedził tuż po wojnie. To spotkanie uświadomi Heather, że gdy pojawia się miłość, wszystkie plany mogą się posypać. Dzięki poznaniu Jacka zmieni się jej podejście do życia i zacznie się nim cieszyć. Przyjdzie jej zmierzyć się z czymś zaskakującym, niewytłumaczalnym. Ta podróż okażę się nie być ostatnią wyprawą dziewczyny do Europy...

***

Wiecie co? Swego czasu czytałam mnóstwo romansów i praktycznie nie sięgałam po inne gatunki. Jednak z końcem gimnazjum się to zmieniło. Zaczęłam poznawać inne gatunki, przez co po romanse sięgałam coraz rzadziej. Stały się dla mnie bardziej odskocznią od pozostałych książek. Jednak muszę przyznać, że przeczytałam ich w swoim życiu bardzo dużo. Jaki z tego wniosek? Ciężko mnie czymś zaskoczyć. Myślę, że takie książki powinny czytelnika w pewien sposób zauroczyć, chwycić za serce. Czy było tak w tym przypadku? Niestety nie. Nie wiem, może jestem już za stara na tego typu romanse? Z wiekiem człowiek zdaje sobie sprawę z wielu rzeczy, między innymi z tego, że miłość od pierwszego wejrzenia nie trafia się na każdym kroku, tak jak to ma miejsce w książkach, bądź filmach. Albo ja po prostu nie jestem duszą romantyczki i przez to takie sytuacje w książkach zamiast mnie poruszać, bardziej mnie irytują. Wiem, w fikcji literackiej nie wszystko musi być realistyczne, ale hej, czy to nie przez nią, większość dziewczyn ma nadzieję na swoje "love story" i później czuje rozczarowanie?

Ale mniejsza, bo trochę zbaczam z tematu. Wróćmy do książki.

Zacznijmy od bohaterów. Jeśli chodzi o Heather, to szybko zaczęła działać mi na nerwy. A niestety to właśnie ona gra w tej powieści pierwsze skrzypce. Szczególnie jedna sytuacja bardzo mnie zirytowała, gdzie dziewczyna zachowała się dosłownie jak rozpuszczony dzieciak i nie, nie przesadzam. W dodatku jej zbyt rozległe opisy, często nic nie wnoszące do fabuły, bez których książka mogłaby być przynajmniej o te 50-70 stron cieńsza. Nie wiem, może się czepiam, ale takie są moje odczucia.

Z kolei Jacka polubiłam niemal od razu. Mimo zbytniej pewności siebie, ma coś w sobie takiego, że darzyłam go sympatią. Jego podejście do życia bardzo mi się spodobało. Chociaż jest jedna rzecz, która mnie bardzo raziła. Był według mnie zbyt idealny. Tacy ludzie się nie zdarzają i nie wiem kiedy autorzy zaczną to zauważać i przestaną tworzyć wyidealizowane postacie.

To, co bardzo mi się podobało, to ukazana przyjaźń między Heather, Amy i Constance. I to chyba jest jedyny plus tej książki. Miałam nadzieję, że wraz z bohaterami będę zwiedzała Europę, poczuję klimat europejskich miast i dosłownie się do nich przeniosę, ale niestety tak się nie stało. Wątek miłosny zdecydowanie wybił się tutaj na pierwszy plan. Poszczególne miasta co prawda zostały opisane, ale nie czuło się, jakby właśnie się tam było. A tego trochę oczekiwałam.

Chociaż książka od połowy zaczynała mnie nudzić, to muszę przyznać, że czytało mi się ją nawet szybko. Wiem, że ta powieść zebrała wiele zachwytów, ale ja ich nie podzielam i trochę nie rozumiem. Może jestem już za stara na tego typu książki. Albo po prostu szukam w literaturze czegoś zupełnie innego. A może jestem już zbyt wybredna, ponieważ przeczytałam za dużo książek. Jakikolwiek jest tego powód, jedno jest pewne. Mam po tej lekturze lekcję na przyszłość, żeby nie czytać za dużo romansów.

Czy warto przeczytać "Drogę do Ciebie"? Według mnie nie, ale jak wiadomo, najlepiej przekonać się samemu i wyrobić sobie własne zdanie. Ja natomiast na pewno nie wrócę do tej historii i nie zapadnie mi ona w pamięci.

Moja ocena książki, to: 4/10.

"[...] książka to towarzysz. Możesz ją czytać w szczególnym miejscu, na przykład w pociągu do Amsterdamu, potem zabrać do domu i wstawić na półkę, a później po wielu latach, przypomnieć sobie tamtą podróż z lat młodości. [...] Jeśli kochasz książkę, możesz ją komuś ofiarować. Albo odkrywać wciąż na nowo. To jak spotkanie ze starym przyjacielem."

"[...] książki to miejsca, które odwiedzamy, i  gdy natykamy się na kogoś, kto czytał te same strony co my, to tak, jakbyśmy podróżowali w tym samym kierunku. Wiemy coś o nich, bo zamieszkiwali z nami te same światy. Wiemy, po co żyją."

"[...] rzeczywistość nigdy nie sprosta potrzebom duszy."

"Czasami łatwiej jest coś zniszczyć, niż to pielęgnować. Czy mówię do rzeczy?"

"Miłość. Tylko z jej powodu ludzie zachowują się jak szaleńcy."

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca